«…Ο βραχύς χρονικά μα τόσο ευθύς για την ψυχή του Παύλου, δρόμος του καθήκοντος, τερματίζεται όμως έξαφνα στη Σιάτιστα, στις 13 Οκτωβρίου 1904, όταν Tουρκικό σώμα στρατού ειδοποιημένο απ’ τον κομιτατζή Μήτρο Βλάχο, κύκλωσε το σπίτι όπου βρισκόταν ο Παύλος με άλλους 4 συντρόφους του. Στην ανταλλαγή πυροβολισμών που ακολούθησε, ο Παύλος τραυματίστηκε θανάσιμα στην οσφυακή χώρα. Άφησε το Σταυρό του στη γυναίκα του και το Τουφέκι στο γιό του. “Να τους πεις ότι το καθήκον μου το έκαμα”, είπε στον υπαρχηγό και πιστό σύντροφό του και στις τρεις περιοδείες του στη Μακεδονία, Νικόλαο Πύρζα. Αυτός, μετά το θάνατο του Μελά μετέφερε ασφαλώς το δισάκι του Αρχηγού με τα έγγραφά του, το Σταυρό του, το όπλο και το φυσεκλίκι του.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου